12 november 2012
Niet gecategoriseerd
Fijne feestdagen in het vooruitzicht
Dat is het moraal van tegenwoordig? Het kan op een zondag hoor? Het gaat om ene Sint Martinus? Wie? Ja, die!! En niet om snoep. Het is nu eenmaal Nederlands cultureel erfgoed en dat moeten we koesteren.
Ik begrijp de commotie in de periode voorafgaand aan feestjes niet helemaal. In gezinnen zonder kleine kinderen of helemaal zonder kinderen is het Sint Nicolaasfeest minder belangrijk. In landen zonder het Sint Nicolaasfeest, zoals wij het kennen, hebben er niets, maar dan ook niets mee te maken. Vanaf de maand oktober kun je al kerstspullen kopen op de vele kerstmarkten die het land rijk is. En dat geldt niet alleen voor Duitsland. Een grote groep Nederlandse middenstanders wil ook profiteren van de periode voorafgaand aan de kerst. Potentiële kopers gaan massaal naar andere landen om alvast in de sfeer te komen. Waarom moeten zich de Nederlandse middenstanders krampachtig vasthouden aan het feit dat het Sinterklaas het eerst aan de beurt is? Er zijn ook branches die helemaal niet profiteren van het grote kinderfeest. Geef ze toch de vrijheid om net als in andere landen met kerstactiviteiten te beginnen. Dan kan het Nederlandse volk zelf kiezen.
Hoezo NU AL? Waarom niet? Wat is er met Kerst mis? Kerstmarkt, kerstspullen, kerstballen, kerstbomen, kerstmaaltijd, kerstconcert. Afgelopen week kwam het kerstpakket ter sprake. Vanaf de maand september staan de dozen al op de lopende band om gevuld te worden met boodschappen waarvan de helft wordt verstopt en het volgende jaar weer wordt teruggevonden. Samen met mijn collegae kijk ik terug op een traditie van goed gevulde dozen. Echt een cadeautje waar je je op kon verheugen. Een kerstpakket schijnt er bij te horen. De meeste mensen beschouwen het pakket als een vorm van waardering door de werkgever. Sterker nog, het is een vorm van waardering voor de inzet gedurende het afgelopen jaar. De prijs van de kerstpakketten varieert van 35 euro tot en met een paar honderd euro. Ach, het ene bedrijf kan zich meer permitteren dan het andere. Een gegeven paard niet in de bek kijken, zou ik zo zeggen. Het blijft een klein feestje om te zien hoe werknemers hun verworven kerstpakketje openen en de boel inventariseren.
De overheid waardeert zijn werknemers ook. (En voordat de meeste onterechte, flauwe grappen over het beeldscherm gaan vliegen? Er zijn ook hardwerkende, onderbetaalde rijksambtenaren.) De grootverdieners van de overheid overhandigen de kleine man met een modaal inkomen een Tijdschriftenbon van circa 20 euro. Wat zegt dit? Hotsekerst?