Als je naar je navel wilt kijken hangen ze in de weg en vervolgens mag je raden in welke plooi hij is verstopt. De associatie met het Michelinmannetje is gauw gemaakt. De natuurlijke riem net boven de schaamstreek zorgt er voor dat, als we ons ongegeneerd volvreten, wetenschappers gaan onderzoeken of sommige kuddes wel of niet van een buideldier afstammen.
Aan de achterkant van het lichaam, met name aan de zijkant, vormen zich plooien. Ze lopen schuin naar beneden en met een beetje fantasie kun je er enkele kieuwen in zien. Wat dat betreft klopt de evolutietheorie.

En ja hoor daar is hij dan. Bips, kont, derrière, reet, aars, achterwerk, bil, gat, krent, poepert, zitvlak. Iedere keer als een vrouw iemand anders vraagt of een kledingstuk haar kont te dik maakt, moet de beoordelaar gewoon keihard zeggen dat het lariekoek (nee, niet eetbaar) is. Kleding kan verhullend zijn, en slanker doen ogen. Maar je reet is gewoon enorm. Conform welke richtlijnen weet ik niet. Zo heeft elke vrouw haar criteria.

Mijn vader was wel eens geschokt door enorme omvangen en noemde het Arbeiderswoonhuussies. Had het helemaal geen omvang dan was het een verlengd rugstuk. De omvang vind ik helemaal niet interessant. Maar als ik 's avonds niet met goed fatsoen in de korte broek naar buiten kan zonder het risico te lopen dat er astronauten op mijn dijen landen, dan is het eindpunt bereikt. Sinaasappelhuid noemen ze dat? Een waar maanlandschap is het.
Net boven de knieën blijft het teveel aan vet hangen en trilt nog even na, bij elke stap die je maakt. Alles onder de knie wordt nog redelijk gespaard. Het krijgt weliswaar wat meer omvang, maar de meeste kuiten, enkels en voeten zijn gelukkig nog om aan te zien. Dat de onderste regionen wat meer te verduren krijgen is logisch. We troosten ons met het feit dat het met de overgang te maken heeft en zo. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat de luiheid het nog steeds wint van mijn ijdelheid. Ik zeg maar zo, lieve lotgenoten; the more you are, the more to love. Hotse(kl)flots!!!!!